Μαρία Αραμπατζή: «Σαν βουλοκέρι ~»

Γράφει η Μαρία Αραμπατζή

Ερμητικά κλειστός ο φάκελος. Το βουλοκέρι, είναι το κράμα της εσωτερικής και εξωτερικής ατέλειας σου. Σταθεροποιείται βέβαια από έναν αέρα μοναδικότητας, αφού πρόκειται για σφραγίδα υψηλής ενσυναίσθησης. Υπάρχει μόνιμος κάτοχος της σφραγίδας και αναζητείται.

Προσπαθούν πολλοί. Κάποιοι πράγματι, κατάφεραν να τον ανοίξουν, αλλά δεν μπόρεσαν να τον διαβάσουν. Ήταν βλέπεις γραμμένο σε γλώσσα θάρρους και έτσι αποκλείστηκαν από παραλήπτες. Κάποιοι στάθηκαν στα σημεία.

Περιλαμβάνει, λέει, σύμβαση ανταλλαγής.

Ανταλλαγή πληθυσμών επι-τυχίας και ευ-τυχίας. Σκέφτηκαν πως η ιθαγένεια των στιγμών σου, εξαρτάται από την πρόθεση και αποθαρρύνθηκαν. Κάποιοι ξεκίνησαν να συλλαβίζουν τον αιώνιο όρκο που υπαγορέυει η δέσμευση. Πράγματι δυσπρόφερτο το σύμπλεγμα της δεσμευτικής πορείας σου.

Νοήματα σε δωρική λιτότητα. Κάποιοι είχαν δυσκολία έκφρασης του αδύνατου, άρα ούτε αυτοί είναι οι παραλήπτες. Αρνήθηκαν και το έστειλαν πίσω.

Κάποιοι εμφανίστηκαν δύσπιστοι για την συμμαχία. Κάποιοι κατηγόρησαν τους μεγαλύτερους πλαστογράφους που υπέγραψαν λέει την προσφορά εν αγνοία τους. Λυπηρό.

Μόνο όσοι αποκρυπτογράφησαν την καλλιγραφική γλώσσα, την δική σου, έχουν δικαίωμα, να διεκδικήσουν το αυθεντικό της σφραγίδας.

Υ.Γ.: Σε γέλασαν Μαρία, για τη συμμαχία που είχε κάνει η ευτυχία με μια κοπέλα που την λέγανε ευκολία. Η πρόθεση ήταν η αντίθετη. Ως νόμιμος καλλιγράφος, θα έπρεπε να το γνωρίζεις.

Με αγάπη,
ο εαυτός σου.