Μαρία Αραμπατζή: “Σαν δίσκος βινυλίου~”

Γράφει η Μαρία Αραμπατζή

Πρόσβαση στη βιβλιοθήκη έχουν όσοι ψάχνουν το δίσκο, που θα τους κάνει να αγαπήσουν την μουσική. Aπέμειναν λίγοι. Γιατί η όραση λέει ο Πλάτωνας ανήκει σε όλους, η αντίληψη όμως σε λίγους.

Ε, για τους λίγους είναι οι εναπομείναντες φάκελοι, ερμητικά κλειστοί, να προστατεύσουν την πολύτιμη διήγηση τους. Και επιλέγεις έναν με προσοχή.

Τολμάς και ανοίγεις διστακτικά τον φάκελο ασφαλείας του. Του δίνεις την ευκαιρία να τον ακούσεις, και ίσως είναι ο κατάλληλος. Κάθε δίσκος, μια διήγηση ψυχής.

Μου θυμίζει λίγο άνθρωπο, που σε κάνει να αγαπήσεις τη ζωή. Για την γρατζουνιά που εντοπίζεις, μη βιαστείς να βγάλεις το συμπέρασμα. Με ακρίβεια στη συσκευή αναγνώρισης. Αναγνωρίζεται από την υπερευαίσθητη γραφίδα που εντοπίζει το αντάξιο. Κάθεσαι με ένα ποτήρι περιέργειας, λίγες σταγόνες ελπίδας και το συνοδεύεις με λίγο φόβο επηρεασμένος από το μαύρο χρώμα του υλικού. Αρχίζουν οι στροφές, αρχίζει η γνωριμία. Εκπαίδευες την ακοή σου χρόνια και τώρα ήρθε η ώρα για προσοχή. Γιατί τώρα; Αφού δεν είχες ανάγκη τη μουσική, πως να έδινες αξία όταν ακουγόταν;

Γνωριμία υψηλής έντασης. Κάθε στροφή του δίσκου, μια σιγουριά σύνδεσης. Μέχρι που σε μια στροφή λίγο πριν το τέλος ακούγεται το λάθος. Σφίγγεις τα χείλη αφού εντοπίστηκε η αχίλλειος πτέρνα. Να ξέρεις, η γραφίδα πάλι στο ίδιο σημείο από τις τριάντα τρεις στροφές, θα σταματήσει.

Αποφάσισε αν αυτή, σε εμποδίζει από το να αγαπήσεις το τραγούδι. Αλλά μην ξεχνάς το χρώμα του δίσκου είναι μαύρο και δεν φαίνεται κανένα μειονέκτημα. Έγιναν έτσι για να ενισχυθεί η αντίθεση της ερμηνείας.

Υ.Γ.: Μουσική είναι η τέχνη που προσπαθεί να εκφράσει το ανέκφραστο. Μα όσο περνάει ο καιρός κοστίζουν και περισσότερο οι δίσκοι. Αποφάσισε αν θες οι γρατζουνιές να υπάρχουν στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.

Με αγάπη,
ο ευατός σου.