Φ. Βουδαντά: Το άγγιγμα είναι τρόπος να συνδεθείς…

Της Φένιας Βουδαντά

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου αναζητούμε απτές και χειροπιαστές αποδείξεις για να πιστέψουμε σε κάτι. Μέσω της αφής, εξερευνούμε και μαθαίνουμε από βρέφη τον περιβάλλοντα χώρο μας και μάλλον τείνουμε να παίρνουμε στα χέρια μας αυτό που μας είναι περισσότερο αρεστό, αυτό που θέλουμε να κάνουμε δικό μας, μη μας το πάρει κανένας. Δεν αγγίζουμε αυτό που μας απωθεί και μας ξενίζει, αλλά αυτό που βάσει των αισθήσεών μας μπορεί να αποβεί ευεργετικό για εμάς και δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον εγκέφαλό μας ότι είναι βλαβερό και πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό για να προστατευτούμε.

Γι’ αυτό και μην παίρνεις αψήφιστα το άγγιγμα ενός ανθρώπου, ελάχιστες φορές θα είναι εντελώς τυχαίο. Συνήθως όσο τυχαίο και να είναι κάτι, κρύβει από πίσω ένα αίτιο, στην προκειμένη περίπτωση την οικειότητα που αισθάνεται ο άλλος και ενώ θα μπορούσε να μη σε αγγίξει καθώς περνά από δίπλα σου λόγω του άπλετου χώρου που υπάρχει διαθέσιμος, αυτός επιλέγει έστω με τον αγκώνα του να σε «ενοχλήσει», μετά ακολουθεί ένα «συγγνώμη» και ένα βλέμμα μέσα στα μάτια να το υπογράφει.

Ακόμα και  το γεγονός ότι τις στιγμές όπου λύνεται κάποιος στο γέλιο μπορεί να σε σκουντάει επίμονα, θα μπορούσε να ερμηνευτεί εν μέρει από την άποψη ότι έχει αφήσει τον εαυτό του αυθόρμητο και αναζητά επίμονα ανθρώπινη επαφή να συνδεθεί, να μοιραστεί αυτό το όμορφο συναίσθημα που συνοδεύει τις στιγμές χαράς και γέλιου.

Το άγγιγμα είναι αναμφίβολα τρόπος να συνδεθείς, να συνυπάρξεις, τρόπος άμεσος, στους καιρούς όπου κάθε προσπάθεια για πνευματική σύνδεση μέσω σκέψεων και ιδεών είναι σπανίως επιτυχημένη.

Ας μην ξεχνάμε και τη θεραπευτική δύναμη του αγγίγματος μέσω του οποίου χαλαρώνει σώμα και νους, το γνωστό μασάζ, που εκτός από ξεμπλοκάρισμα του ανθρώπινου σώματος μπορεί να επιφέρει και βελτίωση της ψυχολογικής λειτουργίας. Δεν είναι μόνο, λοιπόν, το άγγιγμα σαν άγγιγμα, είναι και η ύπαρξη ενός ατόμου στο πλευρό μας που μας φροντίζει εκείνη τη στιγμή, αφηνόμαστε στα χέρια του και απελευθερώνουμε κάθε πίεση.

Μπορεί να σημαίνει πολλά. Γι’ αυτό και το εμπιστευόμαστε το άγγιγμα, γιατί μέσα από αυτό μπορούμε να λάβουμε άπειρες πληροφορίες, ώστε να κατανοήσουμε τι υπάρχει στο περιβάλλον μας και πώς μπορούμε να το αξιοποιήσουμε. Κι αφού, ωστόσο, τόσο το εμπιστευόμαστε, παρ’ όλο που γνωρίζουμε ότι βασίζεται στην υποκειμενική ερμηνεία του εγκεφάλου μας, τι θα λέγαμε να εμπιστευτούμε εξ ολοκλήρου τις σκέψεις μας, να πιστέψουμε στις ιδέες και τα όνειρά μας, ώστε να τα αδράξουμε δυνατά και αποφασιστικά;

Τα όνειρά μας γιατί φοβόμαστε να τα αγγίξουμε;