Φ. Βουδαντά: Ας απολαύσουμε επιτέλους το φαγητό μας!

Της Φένιας Βουδαντά

Πλέον τα βλέπω και βγάζω φλύκταινες παντού. Βλέπω άγνωστες γυναίκες να χαμογελούν σε φωτογραφίες, στο ένα χέρι η μεζούρα, στο άλλο το υπερτιμημένο πράσινο μήλο και από δίπλα μια ζυγαριά. Να χαμογελούν πλατιά. Πλατιά και ψεύτικα. Άραγε πιστεύουν ότι μπορούν να μας πείσουν; Αν το πιστεύουν, καλά κάνουν, γιατί μας πείθουν.

Κι αν δε μας πείθουν ολοκληρωτικά όλους, έχουν τον τρόπο τους και χώνουν μικρόβια μέσα στο κεφάλι μας, εκείνη τη στιγμή όπου είμαστε χαλαροί, αραχτοί στον καναπέ ή το κρεβάτι μας μετά από μια ενδεχομένως κουραστική ημέρα και όπου εκείνη την ώρα ο εγκέφαλος δεν έχει την απαιτούμενη ενέργεια πάντα να αφουγκραστεί αυτά τα μηνύματα που υποχθόνια μάς περνούν, να τα εντοπίσει και να τα στείλει από εκεί που ήρθαν.

Απλώς, θέλοντας ακριβώς να πετύχει αυτήν την εξοικονόμηση ενέργειας (και φυσικά σκέψης) αφήνει άκριτα τις πληροφορίες αυτές να εισχωρούν βαθιά στο νου μας με την ησυχία τους, να κάθονται αναπαυτικά στα σημεία εκείνα που τους ταιριάζουν γάντι, σαν κομμάτια πάζλ που βρήκαν το σπίτι τους. Σε βαθύτερο επίπεδο, βρήκαν τη βολή τους στα σχόλια εκείνα που ακούσαμε (ξέρεις, εκείνα τα καλοπροαίρετα πάντα) και που αφορούσαν το σχήμα και το μέγεθος του σώματός μας, βολεύτηκαν στην ανάμνηση του γλυκού εκείνου που φάγαμε και είπαμε «ποτέ ξανά», λες και μπορούμε πραγματικά να πάμε κόντρα στην ανθρώπινη φύση μας που κάποιες φορές χρειάζεται κι αυτή ανάπαυλα.

Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε επιτέλους ότι είναι ανθρώπινη. Ναι, έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, ναι, πλέον έχουν εφευρεθεί ρομπότ που με τις κατάλληλες ρυθμίσεις εκτελούν τις εντολές, τις οποίες τους έχεις δώσει και δεν αντιδρούν κιόλας. Αυτά δεν είναι φτιαγμένα για να αντιδρούν, ώσπου κάποια στιγμή μπορεί να κλατάρουν και να τα φτύσουν. Έπειτα, οδηγούνται στον κάδο απορριμμάτων και γεια σας, θα πάρουμε άλλο άμα χρειαστεί. Σημαντική διαφορά αποτελεί το γεγονός ότι η ανθρώπινη φύση αντιδρά. Και θέλει και αποζητά και διεκδικεί, είναι πλασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να ψάχνεται, να ανακαλύπτει, να δημιουργεί, να αναπλάθει, να τροποποιεί, ακόμα και να σφάλλει. Κι εδώ δεν ισχύει το «θα πάρουμε άλλο άμα χρειαστεί». Ζεις μια φορά και οφείλεις να το υποστηρίξεις με τον δικό σου μοναδικό ανθρώπινο τρόπο. Δε μιλάμε εδώ για μηχάνημα που εκτελεί ό,τι του πεις, μιλάμε για άνθρωπο που έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που θέλει και αγαπά, αλλά δεν το κάνει. Όχι πάντα επιτυχώς. Γιατί;

Επειδή παρεμβάλλονται σκέψεις, παρεμβάλλονται ερεθίσματα, παρεμβάλλεται στην παρούσα περίπτωση η εικόνα της γυναίκας εκείνης που χαμογελά, πιθανότατα γιατί κάποιος της είπε πίσω από την κάμερα να χαμογελάσει, γιατί πρέπει να διαφημίσει αυτό το σκεύασμα αδυνατίσματος, ειδάλλως δε θεωρείται καλή στη δουλειά της και απολύεται.

Επιτέλους, ας το εμπεδώσουμε. Δεν έχουμε αυτή τη στιγμή να διαφημίσουμε κάτι που αφορά τον εαυτό μας, πολύ απλά γιατί δεν έχουμε να πουλήσουμε κάτι. Είμαστε άνθρωποι. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή ως διαφημιστές να προβάλλουμε κάτι και να χειραγωγήσουμε, άσχετα τι επαγγέλλεται ο καθένας. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, ήρθαμε ως ανθρώπινα όντα, με στόχο να απολαύσουμε αυτήν την τρωτή μα συνάμα υπέροχη φύση μας, με στόχο αργότερα να προβληματίσουμε και κάποιον άλλον, να τον εμπνεύσουμε, να τον βοηθήσουμε. Γιατί είμαστε και κοινωνικά όντα και «πεινάει» η ζωή μας, θέλει ανθρώπους.

Είμαστε άνθρωποι. Κι αν είναι θεωρητικά αυτό μια απλή ρήση, πρακτικά έχει φανεί ότι δεν είναι καθόλου απλό. Όταν αποδεχτούμε την ανθρώπινη ιδιότητά μας, θα είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε και τα άσχημα που έρχονται, μπορεί να τα δούμε και ως όμορφα γιατί πάντοτε όλα κάτι προσφέρουν.

Βρήκαν, λοιπόν, τη βολή τους στο κεφάλι μας εκείνα τα μηνύματα στην οθόνη του κινητού μας που συσχέτισαν -συνήθως με απόλυτη επιτυχία- τη μεζούρα με το χαμόγελο, επηρεάζοντας τις κυτταρικές συνδέσεις στο νευρικό μας σύστημα, επηρεάζοντας τις πεποιθήσεις μας (και ως επακόλουθο τη συμπεριφορά μας) για το ανθρώπινο. Για το ανθρώπινο, το οποίο εντελώς τυπικά κι εύκολα μπορούμε να συσχετίσουμε με χαμόγελο. Μόνο που, στην πράξη, παρεμβάλλονται κι άλλες παράμετροι που επηρεάζουν τη σχέση ανθρώπου και χαμόγελου και για πολλούς από εμάς, αυτές είναι η μεζούρα, η ζυγαριά, το πράσινο μήλο.

Το θέμα είναι ότι ο περισσότερος κόσμος τρομάζει στη θέα μιας μεζούρας, μιας ζυγαριάς, ενός πράσινου μήλου, ειδικά όταν το τελευταίο συνδυάζεται με τα δύο προηγούμενα. Και μάντεψε, δε φτάνει ποτέ στο χαμόγελο.

Και το scroll down δε σταματά. 10 τρόποι να αδυνατίσεις, λέει.

Όχι, εγώ θέλω να παραμείνω δυνατός κι αν πιστεύω ότι δεν είμαι, είμαι, απλώς δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα. Και θα το ανακαλύψω. Χωρίς εσένα.

Οι μεζούρες στα ραφεία, οι ζυγαριές στα μανάβικα κι εγώ εδώ με το πράσινο μήλο μου να το εναλλάσσω που και που με παγωτό, γιατί μπορώ. Και μάντεψε.

Χαμογελώ.