Επίσκεψη στις φημισμένες σήραγγες «Κου Τσι»

Του Θεόδωρου Ποντικάκη

Θέ μου και πως τσοι ρέγουμαι
τσι Σαϊγκόν τσοι στράτες
εκειά που πορπατούσανε
οι «Βιετκόνγκ» αντάρτες.

Ταξίδι, όνειρο ζωής και επίσκεψη σήμερα στις φημισμένες σήραγγες «Κου Τσι» που βρίσκονται στη ομώνυμη τοποθεσία κάπου 70 χιλ. έξω από την πόλη της Σαϊγκόν – Βιετνάμ (Τώρα η πόλη ονομάζεται Ho Chi Minh, προς τιμή του ομώνυμου εθνικού ηρώα του Βιετνάμ)

Τα τούνελ αυτά αποτελούσαν το τέλος του «Μονοπατιού Χο Τσι Μινχ» που ξεκινούσε από το Βόρειο Βιετνάμ περνούσε μέσα από το Λάος, την Καμπότζη, και κατέληγε στα περίχωρα της Σαϊγκόν. Μέσω αυτού του μονοπατιού μεταφερόταν εφόδια και πολεμιστές από το Βόρειο Βιετνάμ για να κτυπήσουν στην Σαϊγκόν, αρχικά τους Γάλλους αποικιοκράτες και μετά τους Αμερικανούς. Πολυ ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάφορες αυτοσχέδιες παγίδες.

Τα τούνελ αυτά ήταν δαιδαλώδη, μήκους κάπου 200 χιλιομέτρων και στάθηκε αδύνατο να τα βρουν και να τα καταστρέψουν οι Αμερικάνοι, παρά του ότι το προσπάθησαν ρίχνοντας τόνους βομβών κατακαίγοντας την περιοχή, ή προσπαθώντας να τα πλημμυρίσουν. Μέχρι και ψεκασμούς έκαναν με δηλητήρια ώστε να απογυμνωθεί από την βλάστηση η περιοχή.

Μέσα εκεί υπήρχαν, μαγειρεία, νοσοκομεία, αποθήκες, φρεάτια νερού, σχολεία, συνεργεία, οπλουργεία, ραφεία, πηγάδια γλυκού νερου, διοικητήριο κλπ. κλπ. κλπ. Κάπου 20 χιλ άτομα ζουσαν μόνο μεσα στα τούνελ του Κου Τσι. Υπ’ οψιν οτι πήρχαν και αλλού τούνελ.

Για προσβασιμότητα στους τουρίστες, έχουν μεγαλώσει καμιά 200αρια μέτρα από τα 120 χιλιόμετρα που σώζονται , διαφορετικά δεν ήταν δυνατόν να χωρέσει άνθρωπος πάνω από 60-65 κιλά. Υπήρχε το πρώτο επίπεδο κάπου 3 μέτρα κάτω από την γη, το δεύτερο επίπεδο, κάπου στα 7 μέτρα και το τρίτο επίπεδο κάπου στα 10 μέτρα…

Εκεί στο δεύτερο επίπεδο θέλησα και εγώ να μιμηθώ τους Βιετκόνγκ, και τελικά κατάφερα να το περάσω μόνο έρποντας αφού έγινα σαν τον χοίρο, και έφαγα τα γόνατα μου, και τα χέρια μου. Το σκίσιμο του παντελονιού και η καταστροφή των ολοκαίνουριων παπουτσιών μου τα θεωρώ παράπλευρες απώλειες…