Ε. Ματαλλιωτάκη: Για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Καρκίνου

Γράφει η Εύα Ματαλλιωτάκη

Η 15η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνο).

Κάθε παιδί πρέπει να έχει την ευκαιρία να ζήσει και όχι απλά να ζήσει, αλλά να έχει μια ποιοτική ζωή. Ο κόσμος μας όμως, δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Παντού γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά και παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους.

Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στους μικρούς μαχητές της ζωής που στα δικά μου μάτια φαντάζουν μεγάλοι, μεγάλοι γιατί έχουν μάθει να μάχονται με σθένος και αισιοδοξία χωρίς να το βάζουν κάτω. Κοιτώντας τους στα μάτια παίρνεις θάρρος και δύναμη, ό,τι κι αν γίνει δεν παύουν να χαμογελάνε! Στους μαχητές της ζωής λοιπόν, που δίνουν καθημερινά τον δικό τους αγώνα, που δεν είναι απλά αγώνας ταχύτητας, αλλά ένας μαραθώνιος!

Παιδικός καρκίνος…

Το άκουσμά του προκαλεί μούδιασμα, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση που πρέπει να διαχειριστείς. Ουσιαστικά, δεν νοσεί μόνο το παιδί, αλλά ολόκληρη η οικογένεια, καθώς έρχεται και διαταράσσει συθέμελα τις ισορροπίες και τα δεδομένα του οικογενειακού περιβάλλοντος. Το άκουσμα του παράλληλα αποτελεί την αρχή ενός ταξιδιού γεμάτο με δοκιμασίες και εναλλαγές συναισθημάτων τόσο για το παιδί, όσο και για την υπόλοιπη οικογένεια και κυρίως για τους γονείς.

Η οικογένεια καλείται να ανασυντάξει τις δυνάμεις της. Συναισθήματα πανικού, φόβου, ενοχών, άρνησης, αγωνίας για τους γονείς και φάρμακα, πόνος, χημειοθεραπείες, χειρουργεία για τις αθώες παιδικές ψυχές που βρίσκονται αντιμέτωπες με μια νέα πραγματικότητα.

Με αφορμή τη σημερινή μέρα, ας αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας για να ενημερωθούμε για τον Παιδικό Καρκίνο. Η ενημέρωση σπάει τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και την άγνοια και ευαισθητοποιεί.
Για τους μικρούς, αλλά ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Για όλα αυτά τα παιδιά που έδωσαν και δίνουν τη δική τους μάχη.

Μικροί πολεμιστές – ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΡΑΜΠΟΥΚΑΣ

Μικροί πολεμιστές τον κυκλώνουν.
Είναι πολλοί και είναι ένας.
Φοβάται.

Τον απειλούν κραδαίνοντας τα όπλα τους.
Χεράκια μικρά, γεμάτα πινέλα, μολύβια και μπογιές.

Στο πρόσωπο τους λάμπει η ελπίδα,
και στα μάτια τους σπινθηροβολεί η θέληση.

Του ζωγραφίζουν παντού κόκκινα, πορτοκαλιά,
μωβ και ροζ λουλούδια.
Και τεράστιους ήλιους φωτεινούς.
Και εκείνος άλλο δεν αντέχει.
Πονά.
Πετά μακριά και ζαρώνει στη δρακοφωλιά του.

Και εκείνα,
απαλλαγμένα πια απ’ την σκοτεινιά του,
στήνουν χορό μαζί με τη ΖΩΗ,
έτοιμα πια να φτιάξουν το δικό τους ανοιξιάτικο παραμύθι.