Του Σάββα Καλεντερίδη
Όλοι θα θέλαμε να λειτουργεί άψογα η δημοκρατία στη χώρα μας και να είμαστε όλοι οι Έλληνες συνειδητοποιημένοι και υπεύθυνοι πολίτες, άριστα ενημερωμένοι, με ορθή κρίση, με διορατικότητα και με ανιδιοτέλεια.
Επειδή όμως η πραγματικότητα ούτε καν πλησιάζει αυτό το ιδεώδες, επειδή η δημοκρατία μας είναι ουσιαστικά ένα κακέκτυπο αντιπροσωπευτικότητας, και επειδή το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα τα τελευταία 45 χρόνια είναι καθαρά πρωθυπουργοκεντρικό, είναι σαφές ότι για να σωθεί η χώρα και για να βγει επιτέλους από την κρίση χρειάζεται οπωσδήποτε να βρεθεί στον πρωθυπουργικό θώκο μια μεσσιανική προσωπικότητα.
Χρειαζόμαστε έναν ηγέτη που να έχει συγκεντρωμένα σπάνια χαρίσματα, να εμπνέει, να καθοδηγεί, να παιδαγωγεί, να επιβάλλεται με το κύρος, το ήθος, την εργατικότητα και την ακεραιότητά του, να αποτελεί ταυτόχρονα παράδειγμα και υπόδειγμα αναβάθμισης του πολιτικού λόγου και βίου.
Οι μέχρι τώρα διατελέσαντες πρωθυπουργοί της κρίσης ούτε κατά διάνοια δεν πλησιάζουν έστω αυτό το ιδεώδες ηγέτη.Ο Τσίπρας μάλιστα κατέρριψε κάθε ρεκόρ αμορφωσιάς, ψευτιάς, πολιτικής απάτης, ξεδιάντροπου κυνισμού, οσφυοκαμψίας έναντι των ξένων και ανικανότητας.
Το θετικό είναι πως οι μεσσιανικές προσωπικότητες είναι συνήθως προϊόντα της εποχής τους και εμφανίζονται τότε που υπάρχει η μεγαλύτερη ανάγκη για αυτές. Το αρνητικό όμως είναι πως το ίδιο το πολιτικό σύστημά μας, έτσι όπως είναι δομημένο, αποκλείει σχεδόν με μαθηματική βεβαιότητα την ανάδειξη ενός χαρισματικού ηγέτη.
Με τους σημερινούς συνταγματικούς και κοινοβουλευτικούς κανόνες, ούτε κατά λάθος δεν θα μπορούσε να φτάσει στο υψηλότερο κυβερνητικό αξίωμα μία πολύ αξιόλογη προσωπικότητα, αφού με την πάροδο των δεκαετιών έχουν θεσμοθετηθεί αλλεπάλληλα ανυπέρβλητα εμπόδια που θα της έφρασσαν τον δρόμο.
Επομένως είναι άμεση ανάγκη να εκσυγχρονιστεί το πολίτευμά μας και να δοθεί ο χώρος και η ευκαιρία σε ικανά άτομα να εμπλακούν στην πολιτική και να προσφέρουν.
Η κρίση και η αδυναμία εξόδου από αυτή ακόμη και έπειτα από 10 χρόνια σκληρής δοκιμασίας και διεθνούς διασυρμού, αλλά και η επαίσχυντη προδοσία της Μακεδονίας από μία άθλια κυβέρνηση μειοψηφίας κόντρα στην εκπεφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού, φανερώνουν ότι το πολίτευμά μας έτσι όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα έχει χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα. Δοκιμάστηκε στα δύσκολα και αποδείχτηκε δύσκαμπτο, δυσλειτουργικό, επιρρεπές στη διαφθορά και χρήσιμο μόνο στις θλιβερές μετριότητες και στους καραγκιόζηδες οι οποίοι για να κατοχυρώσουν τα προνόμια και τα αξιώματά τους είναι πρόθυμοι να πουλήσουν και τη μάνα τους, και δεν επιτρέπουν στους πραγματικά σπουδαίους συμπατριώτες μας να αναδειχθούν.
Όπως πριν από 25 αιώνες ήμασταν εμείς εκείνοι που δώσαμε στον κόσμο το δημοκρατικό πολίτευμα, έτσι και τώρα θα πρέπει να πρωτοπορήσουμε και πάλι και να αλλάξουμε δραστικά το πολίτευμά μας αυξάνοντας την αμεσότητα της συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις, θεσπίζοντας δικλείδες αποτελεσματικού ελέγχου της εξουσίας και βρίσκοντας τρόπους για να γίνει και πάλι η πολιτική ελκυστική για τους άριστους, τους ιδεαλιστές και τους ταλαντούχους, και όχι μόνο για τους τεμπέληδες συνδικαλιστές, τους καθ’ έξιν ψεύτες, τους γραφικούς τηλεμαϊντανούς και τους γόνους της οικογενειοκρατίας.