Σίερρα Λεόνε, Ρουάντα, Κόνγκο, Μπουρούντι, Ζάμπια, Λιβερία. Αυτές είναι μόνο λίγες από τι δεκάδες χώρες της Αφρικής που ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος Β έχει αφήσει το προσωπικό του στίγμα με το ακάματο ιεραποστολικό του έργο.
17 χρόνια επίπονης προσήλωσης στην μεταλαμπάδευση των αξιών της Εκκλησίας του Χριστού συμπληρώνονται σήμερα 9 Οκτωβρίου, ημέρα που το 2004 εξελέγη από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου παμψηφεί ως ο 115ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και έγινε διάδοχος στον Θρόνο του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου.
Ανέλαβε το δύσκολο και απαιτητικό αυτό έργο, παραλαμβάνοντας την σκυτάλη της ευθύνης και της προσφοράς από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ΄ που τόσο άδικα και πρόωρα έφυγε από την ζωή.
17 χρόνια άοκνης προσφοράς και αρωγής, από την θέση του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, προς τον «άνθρωπο» ως ύστατη υπαρξιακή αξία, ως εικόνα και ομοίωση του ίδιου του Θεού.
Σε αυτόν τον τελευταίο σταθμό της μέχρι τώρα πορείας του στην Αφρική μία λέξη θα μπορούσε να συνδέσει όλες τις χώρες, τις πόλεις και τα μικρά άφαντα χωριά που έχει επισκεφτεί και εργαστεί. Και αυτή δεν είναι άλλη από την οδοιπορία. Από το ένα χωριό στο άλλο. Εκεί που οι δρόμοι χάνονται μετά από μια βροχή. Εκεί που η ευμάρεια και οι δεδομένες ανέσεις μας, αποκτούν άλλη διάσταση, εκεί που για να πλησιάσεις τον «άλλον άνθρωπο» πρέπει να πας οδοιπορώντας. Γιατί μόνο έτσι θα σε δεχτεί στην καρδιά του.
Και σε αυτές τις καρδιές ο καλοδεχούμενος όπως τον χαρακτηρίζουν ιεράρχης, όλα αυτά τα 17 χρόνια σπέρνει απλόχερα τον λόγο και το έργο του Χριστού. Και όπως ο ίδιος έχει πει, στο πρόσωπο του κάθε φτωχού Αφρικανού βλέπει ότι ο Θεός είναι η φωνή της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της αγάπης.
Και το έργο του Μακαριώτατου, όλα αυτά τα χρόνια είναι σημαντικό. Και αξίζει να μνημονεύεται για να βρίσκει μιμητές και συνεχιστές η άξια και αγαστή αυτή πορεία.
Ένα τιτάνιο προσωπικό, αλλά και συλλογικό έργο, μαζί με όλους τους επισκόπους της εκκλησίας μας στην Αφρικής να οργανώνουν, να συντηρούν και να επεκτείνουν από κοινού τα 3000 και πλέον νοσοκομεία, τα 6000 σχολεία και να μαθαίνουν στα παιδιά γραφή και ανάγνωση, ανοίγοντας τους ένα παράθυρο στον πνευματικό κόσμο της γνώσης, και κλείνοντας την πόρτα από μία φυλακή.
Το όραμά του Μακαριότατου για τα σχολεία ακολουθεί πιστά την διδαχή του πνευματικού του δασκάλου Αναστασίου της Αλβανίας, αλλά και του Πατροκοσμά του Αιτωλού που βροντοφώναζε στην σκλαβωμένη Ελλάδα: Φτιάξτε σχολειά , Φτιάχτε σχολειά.
Εκεί όπου το φάντασμα της πείνας και της εξαθλίωσης απλώνονται απειλητικά στην Αφρική, η Ορθόδοξη Εκκλησία αναπτύσσει ένα ισχυρό ιεραποστολικό δίκτυο, φέρνοντας μέρα με την μέρα, τροφή και νερό σε ανθρώπους στα όρια της επιβίωσης.
Και η προσφορά και ο αγώνας συνεχίζεται στην μεγάλη αυτή ήπειρο με τον αδυσώπητο και ατελείωτο πόλεμο κατά του ΑIDS όταν το 70% του πληθυσμού στην Αφρική νοσεί και εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς ιατρική βοήθεια, όπως και με την καθημερινή μάχη κατά της παιδικής και της μητρικής θνησιμότητας στην γέννα.
Επίσης αξίζει να φωτιστεί και η μεγάλη και επίπονη προσπάθεια του Μακαριώτατου Πατριάρχη να ευαισθητοποιηθούν διακριτικά οι γηγενείς κοινότητες για την μεγάλη μάστιγα της Άφρικής που είναι το trafficking.
Και τα ίχνη όλης αυτής της προσφοράς πρός τον «άλλον άνθρωπο» αποδίδουν καρπούς όλα αυτά τα χρόνια και επιβεβαιώνουν την ιεραποστολική του φιλοσοφία που όπως ο ίδιος με γλαφυρό τρόπο εκφράζει στον λόγο του, επιθυμώντας να μην δίνει στον πεινασμένο μόνο ένα ψάρι για να φάει σήμερα, αλλά να του δίνει και ένα καλάμι μαζί, και να τον βοηθάει να μάθει να ψαρεύει μόνος του.
Πέραν όμως της σημαντικής ιεραποστολικής προσφοράς του όλα αυτά τα χρόνια, η παρουσία και οι δράσεις του Μακαριώτατου λειτουργούν και ως “Φάρος ελπίδας” και κοινωνικής συνοχής των απανταχού Ελληνικών κοινοτήτων της Αφρικής, που ως πνευματικός τους πατέρας, καθοδηγεί και εμπνέει τα βήματά τους.
Μακαριώτατε Πατριάρχη. Η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου και το ΝΕΟ ΦΩΣ σας εύχονται έτη πολλά, δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσετε το θεάρεστο έργο σας.
Ελληνική Κοινότητα Καΐρου