Αυτός ο άνθρωπος μας υποδέχτηκε με ένα χαμόγελο, γεμάτο ζεστασιά και έδωσε στους “TNHT” αποκλειστική συνέντευξη, κάτι που σπάνια κάνει. Αλλά είπαμε, ανήκει σε μας.
Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη και «Ο αδερφός μου» ήταν η αφορμή να γνωρίσω και να συνειδητοποιήσω ποιος είναι ο Θοδωρής Παπαδουλάκης.
Ομογενής. Δικός μας.
Ένας άνθρωπος που μπορεί να σε κάνει να κλαις μέσα σε πέντε λεπτά. Που μπορεί να αγγίξει την ψυχή σου με έναν τρόπο μαγικό.
Ένας άνθρωπος προικισμένος από το Θεό.
Συνέντευξη στην Ελευθερία Κουρτίδου
– Είσαστε ένας άνθρωπος που μεγαλουργεί στο χώρο της εικόνας και του ήχου και μείνατε στην Ελλάδα. Γιατί, τι σας κέντρισε;
Η αλήθεια είναι, επειδή σπούδασα και έζησα στην Αγγλία για 9 χρόνια συνολικά και επειδή γεννήθηκα στη Νότιο Αφρική και ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 8 χρονών, εάν ήταν κάποιος να μπορέσει να νιώσει άνεση στο να ζήσει σε άλλη χώρα θα ήμουν ένας από αυτούς. Δεν θα είχα δυσκολία ούτε στη γλώσσα, διότι τα αγγλικά τα γνωρίζω αρκετά καλά, αλλά νομίζω ότι αυτό που με τράβηξε είναι ίσως αυτό που τράβηξε και τον πατέρα μου.
Ο πατέρας μου είχε θέσει σαν σκοπό, μόλις η μεγάλη μου αδερφή γίνει 10 ετών, να επιστρέψει στην πατρίδα του, όπως και να πηγαίνουν οι δουλείες του. Οι οποίες όντως πήγαιναν πάρα πολύ καλά τότε. Ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα και να κάνει τα παιδιά του ελληνόπουλα. Αυτό μου το υπενθυμίζει συχνά.
Εγώ αγαπώ τον τόπο μου και θεωρώ ότι ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο, όπως το λένε και όλοι οι Έλληνες και ιδίως οι κρητικοί. Οπότε αισθάνομαι αυτή τη σύνδεση πάρα πολύ με αυτόν τον τόπο εδώ πέρα. Μου αρέσει πάρα πολύ το νησί μας. Έχουμε αυτήν τη φοβερή ποικιλία τοποθεσιών. Το θέμα της φιλοξενίας είναι πάρα πολύ έντονο και αυτό βοηθάει πάρα πολύ στη δουλειά μας.
Γι αυτό όταν έφυγα από την Αγγλία πολύ συνειδητά για να γυρίσω και να συνεχίσω την επαγγελματική μου καριέρα στην Ελλάδα, δεν πήγαμε στην Αθήνα, ήρθαμε στα Χανιά, για να δοκιμάσουμε κάτι το οποίο εκείνες τις εποχές, πριν από περίπου 15 χρόνια, ήταν πολύ τολμηρό. Πολλοί συνάδελφοί μου, μου λέγανε, είσαι σίγουρος γι αυτό που πας να κάνεις γιατί δεν υπάρχει τίποτα αυτή τη στιγμή στην Κρήτη.
Δεν μετανιώσαμε γιατί πήγε καλά. Τα πράγματα έχουν διευκολυνθεί πάρα πολύ τώρα με το ιντερνέτ, γιατί εμείς κάνουμε πάρα πολλά πανελλαδικά και ευρωπαϊκά Project και αποδίδει αυτό και νομίζω ότι βοηθάει και μένα γιατί αποδίδω και καλλιτεχνικά. Με βοηθάει αυτός ο τόπος. Με ενδιαφέρει να λέω ιστορίες που έχουν να κάνουν με την Κρήτη. Υπάρχει πολύ πλούσια θεματολογία στην Κρήτη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Συγκλονίζει «Ο αδερφός μου» του Θοδωρή Παπαδουλάκη
– Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνεις σε όσους έφυγαν αλλά και σε αυτούς που χρονιά τώρα απολαμβάνουν την Κρήτη από μακριά;
Επειδή εμείς ψάχνουμε συνεχώς για συνεργάτες εδώ στην Κρήτη , ταλαντούχους για να τους εντάξουμε στην ομάδα μας και στις δημιουργίες που κάνουμε, οπότε όταν έρχεται κάποιος για να ζήσει μόνιμα στην Κρήτη φεύγοντας από την Αθήνα ή από κάποια άλλη πόλη του κόσμου, και είναι και του επαγγέλματος, χαίρομαι πάρα πολύ. Ζούμε πλέον σε μία εποχή που η αποκέντρωση, να φύγουν οι άνθρωποι από ένα «hectic lifestyle» και να έρθουν σε ένα μέρος όπως είναι η Κρήτη, θα κάνει καλό και σε αυτούς και σε εμάς.
Οπότε εγώ πραγματικά όποιον συναντάω και εκφράζει το ενδιαφέρον να φύγει από την μεγαλούπολη ή από το εξωτερικό και να γυρίσει στην Ελλάδα τους λέω, παιδιά ευπρόσδεκτοι, ελάτε!!!
Και όχι μόνο του επαγγέλματος, γιατί θεωρώ ότι μία πόλη γίνεται όμορφη με τους ανθρώπους που συγκεντρώνει. Νομίζω και η Κρήτη θα γίνει ομορφότερη όταν έρθει πιο πολύς κόσμος που θέλει να δημιουργήσει και να κάνει κάτι πρωτότυπο. Υπάρχει και το έδαφος, γιατί είμαστε σε ένα τουριστικό νησί. Υπάρχουν οι δυνατότητες εδώ πέρα.
Η Κρήτη έχει βιώσει πολύ λιγότερο την κρίση σε σχέση με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Πραγματικά πιστεύω πως είναι μία πάρα πολύ καλή εποχή να έρθει κάποιος στην Κρήτη και να ζήσει πιο ανθρώπινα, ιδίως αν είσαι οικογενειάρχης. Υπάρχει και πάρα πολύ υλικό για να δημιουργήσεις και όχι μόνο στον δικό μας τομέα. Θέλει φαντασία και αγάπη και κάτι θα σκεφτείς και θα βρεις την άκρη σου.
Να και η Μαρία η Ανδρουλάκη για παράδειγμα, έφτιαξε εδώ κοντά ένα πολύ ωραίο Café, το Maria´s Cafe σε ένα πολύ έξυπνο σημείο και δουλεύει. Δεν λέει κανείς ότι είναι εύκολο να έχεις επιχείρηση σήμερα, όμως έχει τους πελάτες της τώρα και πάει πολύ καλά.
– Επόμενη δουλειά; Ποιο το όνειρο σου; Η μεγάλη οθόνη μήπως;
Εμείς πέρα από διαφημίσεις και τουριστικές καμπάνιες και «viral video» μικρού μήκους που μας αρέσει πάρα πολύ να κάνουμε, επειδή έχουν και αυτήν την μεγάλη απήχηση του κόσμου και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα και μας δίνει φοβερή ικανοποίηση, ο πρωταρχικός μας στόχος από τότε που ήρθαμε στην Κρήτη πριν από 15 χρόνια και ιδρύσαμε την εταιρία μας την «Indigo View» ήταν να κάνουμε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Η ειδικότητα μου εμένα είναι η μυθοπλασία. Και αν παρατηρήσετε η μυθοπλασία υπάρχει σχεδόν παντού στις δουλειές μου. Επιμελούμαι πολύ του σεναρίου και δουλεύω πολύ κοντά με τους σεναριογράφους μας γιατί για μένα έχει ιδιαίτερη αξία όταν λες μία ιστορία σε κάποιον. Γενικότερα ο κόσμος λέει ιστορίες ο ένας στον άλλον και για διασκέδαση και στα πλαίσια της κοινωνικής συναναστροφής, ο καθένας λέει ιστορίες, αφηγείται αναμνήσεις.
Νομίζω αυτό που έχει αναδείξει την εταιρία μας, είναι η ικανότητα μας στο να μπορούμε να λέμε ιστορίες. Θέλουμε να κάνουμε ταινίες, αυτό είναι το όνειρο μου. Τηλεοπτικές σειρές έχουνε γίνει. Προετοιμάζουμε κάτι καινούριο, αλλά είναι όλα σε φάση «Development». Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να κάνουμε μία τηλεοπτική σειρά η οποία να πουληθεί στο εξωτερικό και να γίνουμε συμπαραγωγοί άλλων χωρών, γιατί είναι πολύ δύσκολο να παραγάγεις κάτι άρτιο και καλό σε σχέση με τους προϋπολογισμούς που διατίθενται. Γι αυτό και η ποιότητα της τηλεόρασης γενικότερα είναι φτωχή στη χώρα μας.
Εμάς μας ενδιαφέρει πάρα πολύ πλέον και επειδή και το νησί και οι δουλειές που κάνουμε έχουν απήχηση στο εξωτερικό, να παραγάγουμε τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες θα μπορούν να πουληθούνε και σε άλλες χώρες, σε όλον τον κόσμο.
Οπότε αυτή τη στιγμή αναπτύσσουμε μία τηλεοπτική σειρά η οποία λέγετε «ΙΜΑΡΕΤ» και είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου, ο οποίος έχει γράψει πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, κυρίως ιστορικά.
Αυτό το βιβλίο αφορά την τουρκοκρατία και την Άρτα του 1854 λίγο πριν ελευθερωθεί. Είναι μία πολύ δυνατή ιστορία δύο αγοριών, οι οποίοι γεννιούνται την ιδιά μέρα, θηλάζονται από την ίδια μάνα και μεγαλώνουν μαζί. Αυτό δείχνει την σύνδεση μας με ανθρώπους που ουσιαστικά συμβιώσαμε για έξι ολόκληρους αιώνες. Οπότε φωτίζει μία πτυχή πέρα αυτών που ξέρουμε από τα ιστορικά βιβλία για τις σχέσεις που είχαμε με τους Τούρκους.
Αυτό είναι ένα Project που το δουλεύουμε αυτήν τη στιγμή σεναριακά και κάνουμε και ταξίδια στο εξωτερικό για να μπορέσουμε να βρούμε συμπαραγωγούς. Ευελπιστούμε να πουληθεί σε ξένα δίκτυα.
Και το δεύτερο Project που αναπτύσσουμε εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο είναι ο Χριστός Ξανασταυρώνεται του Καζαντζάκη, το οποίο έχει γραφτεί σε μοντέρνο «remake». Είναι μία ιστορία που παίρνει μέρος στο σήμερα και που δείχνει πόσο δύναμη είχε ο διαχρονικός λόγος του Καζαντζάκη. Οι ιστορίες που αφηγήθηκε αυτός πριν από πόσα χρόνια, αντιστοιχούν και στο σήμερα με μικρές παραλλαγές. Αυτό το Project είναι κινηματογραφική ταινία.
Εμείς με τη σειρά μας θα ευχηθούμε στον Θοδωρή Παπαδουλάκη, αυτά τα Χριστούγεννα, να έχει τους Επισκέπτες που χρειάζεται για να γίνουν συμπαραγωγοί στα Project του.