Μαρία Αραμπατζή: “Σαν φαρέτρα ~”

Γράφει η Μαρία Αραμπατζή

Είναι πίσω σου για κάποιο λόγο. Απαιτείται εξάσκηση για την κρυφή αναγνώριση του κατάλληλου βέλους. Όταν κατακτήσεις την δεξιότητα, έχεις πλήρη ευθύνη της επιλογής. Και όταν ο στόχος δεν πέφτει, έχεις πάλι την τέλεια δικαιολογία: «Επέλεξα, λες, λάθος βέλος από τη φαρέτρα, όχι τόσο οξύ όσο ήθελα, όμως και πολύ γρήγορο για να μετανιώσω.» Ρίχνεις και άλλο, γιατί νόμιζες ότι από σένα εξαρτάται η ακονισμένη αιχμή. Τότε, φαινομενικά ο στόχος πέφτει. Είναι εντυπωσιακό το πως έχεις εκπαιδευτεί, να τεντώνεις το τόξο σου σε τέτοια μοίρα αναισθησίας, που πλέον δεν σπάει. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι είσαι περήφανος. Να σε λέω άνθρωπο ή εχθρό; Αναγνωρίζω την ποιότητα των βελών σου, μειονεκτικής ευκαμψίας και αυστηρής ταχύτητας. Είναι μετρημένα και επιλεγμένα για συγκεκριμένες διαπροσωπικές συνθήκες με αέρα αδικίας. Κάποια βέλη δεν φτάνουν ποτέ στο στόχο τους, μα εσύ επιθυμείς διάκριση τοξοβόλου.

Μήπως συγχέεις τους κύκλους του στόχου, μήπως δεν είναι αρκετά ευδιάκριτοι ή μήπως βλέπεις μόνο το κέντρο; Μήπως όταν σου έδειχναν τα χρώματα, απέκλεισες όσα δεν είχαν κέντρο;

Κάποιοι, βέβαια, τα πάνε καλά στην τοξοβολία, σαν από πάντα, με ολυμπιακή στοχοθεσία. Εκεί έχεις επιλογή στην απόσταση. Στα 90 μέτρα διαλέγεις το τόξο, στα 30 μέτρα διαλέγεις το κέντρο. Μα δεν είναι ευχαριστημένοι με την κωνική επίδοση, γιατί πάντα υπάρχει πιο ευάλωτο κέντρο και δεν φαίνεται. Σε αυτό στοχεύουν οι πρωταθλητές.

ΥΓ: Τώρα, τρέξε με όλη σου την δύναμη, γιατί τα βέλη πίσω θα ‘ρθουν. Ευχήσου να μην είχαν οξεία αιχμή κατάκρισης και σε βρουν. Μάντεψε ποιος δεν ήταν το κέντρο, τελικά.

Με αγάπη,
ο εαυτός σου.